چرا تصاویر تلسکوپ جیمز وب با تصاویر تلسکوپ هابل متفاوت است؟
به گزارش ابرنت، با انتشار تصاویر تلسکوپ فضایی جیمز وب، موضوعی توجه علاقه مندان به علوم فضایی را جلب کرده است: تصاویر ثبت شده از کهکشان فانتوم توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب با تصاویر تلسکوپ فضایی هابل یکسان نیست. دانشمندان دلیل تفاوت این تصاویر را توضیح داده اند.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری سایِنس اَلِرت (Science Alert)، هفته گذشته، تصاویر ثبت شده توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب و تلسکوپ فضایی هابل، با موضوعی یکسان منتشر شدند.
نتیجه مجموعه ای از تصاویر بود که توانایی های فوق العاده این دو تلسکوپ را که مکمل یکدیگرند، آشکار می کرد؛ ضمن این که اطلاعات شگفت انگیزی در مورد یک کهکشان تماشایی به ما می داد که از زمین میتوان آنرا مشاهده کرد. این کهکشان که اِم ۷۴ (M۷۴) یا اِن جی سی ۶۲۸ (NGC ۶۲۸) نام دارد، با عنوان «کهکشان فانتوم» هم شناخته می شود. فانتوم (Phantom) به مفهوم روح است.
تصویر جدید تلسکوپ جیمز وب از قلب کهکشان فانتوم کهکشان فانتوم واقعاً گیج کننده است. این کهکشان که با زمین حدود ۳۲ میلیون سال نوری فاصله دارد، در صورت فلکی حوت (ماهی) واقع شده و بگونه ای قرار گرفته است که می توانیم شکوه صفحه کهکشانی آنرا کاملاً مشاهده نماییم.
کهکشان فانتوم یک کهکشان مارپیچی «طرح بزرگ» است که دارای بازوهای مارپیچی برجسته آن کاملاً واضح است. از آنجائیکه کهکشان ها با رویدادهایی مانند تعامل با یک کهکشان دیگر، آشفته می شوند، کهکشان های طرح بزرگ با ایدئال افلاطونی در رابطه با کهکشان مارپیچی انطباق بسیار بیشتری دارند و مطالعه آنها برای درک دینامیک (پویایی شناسی) کهکشان و تشکیل ستاره ها در بازوان مارپیچی امکان دارد.
تلسکوپ های مورد اشاره در محدوده های طول موج متفاوتی قوی هستند و بنابراین میتوان مشاهدات آنها را برای استخراج جزئیات دقیق آنچه در کهکشان فانتوم می گذرد، مقایسه کرد.
تصویر جدید تلسکوپ هابل از کهکشان فانتوم تصاویر تلسکوپ هابل با طول موج های فرابنفش ثبت می شود و نواحی تیره، تاریک و طنابی شکلی را نشان داده است که گردوغبارهای قرمزرنگ در آنجا متراکم است. این گردوغبارها ابرهای عظیمی از گاز هیدروژن هستند که در اشعه ماورای بنفش به شدت می درخشند و این نتیجه پرتاب شدید ذرات برای تشکیل ستاره است.
هابل نمی تواند در غبار و گاز نفوذ کند و جزئیات بیشتری در رابطه با مراحل نهایی تشکیل ستاره ها به دست آورد؛ اما تلسکوپ جیمز وب می تواند با قابلیت های حساس و قدرتمند مادون قرمز این کار را انجام دهد.
تابش مادون قرمز طول موج بلندتری نسبت به نور مریی دارد که در طول موج های کوتاه تر توسط ذرات کوچک راحتتر پراکنده می شود؛ یعنی نور مادون قرمز می تواند از مناطق غبارآلود و ابری عبور کند. اگر بتوانیم با نور فروسرخ اشیا را ببینیم، همان گونه که تلسکوپ جیمز وب این امکان را فراهم می آورد، می توانیم چیزهایی را ببینیم که در طول موج های کوتاه تر قادر به دیدنشان نیستیم.
تلفیقی از تصویر ثبت شده توسط هابل و جیمز وب از کهکشان فانتوم
بنابراین، هابل از دوربین پیشرفته خود برای شناسایی نور فرابنفش ساطع شده از مناطقی استفاده می نماید که در آنها ستاره تشکیل می شود. سپس، جیمز وب وارد صحنه می شود و با استفاده از ابزار مادون قرمز میانی (MIRI) به ابرهای شناسایی شده توسط هابل نگاه کند؛ در نتیجه با دو چشم انداز متفاوت و زیبا از یک کهکشان روبه رو می شویم.
ابزارهای مادون قرمز عالی دیگری هم برای مشاهده مناطق ستاره ساز وجود داشته اند؛ اما تلسکوپ جیمز وب حساس ترین تلسکوپ فضایی تاکنون بوده است. دانشمندان بسیار امیدوارند که این رصدخانه نوپا، تصاویر را با جزئیات به ما نشان دهد.
منبع: abrnet.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب