فراز و نشیب های ورود به عرصه اینترنت ماهواره ای
به گزارش ابرنت، اینترنت ماهواره ای بیشتر در مواردی به کار می رود که دسترسی معمولی به اینترنت (کابلی، فیبرنوری، دایال-آپ و بی سیم) امکان پذیر نیست یا از کیفیت پایینی برخوردار می باشد.
به گزارش ابرنت به نقل از ایسنا، در تعریف این نوع از اینترنت باید گفت امواج از راه ماهواره ارسال می شود و کاربر برای دریافت آن باید از تجهیزات مخصوص آن یعنی دیش و دریافت کننده امواج استفاده نماید. اگر این نوع از اینترنت فراگیر شود احتمال تولید تجهیزات آن با قیمت کمتر هم ممکن خواهد بود یا حتی سیمکارت هایی مانند آنچه در تلفن ماهواره ای استفاده می شود تولید می شود اما هنوز برای رسیدن به این مراحل زود است.
منظومه های ماهواره ای می توانند با عنایت به خصوصیت های ذاتی خود همچون پایداری، انعطاف پذیری، تأخیر کم و تأمین ظرفیت شایان توجه و ارزان قیمت، کمک شایانی در کاهش شکاف دیجیتال در کشور و سیگنال رسانی به مناطق محروم و دورافتاده داشته و بعنوان بخش مهمی در لایه زیرساخت و خدمات پایه معماری شبکه ملی اطلاعات نقش آفرین است. در این جهت شرکت فضایی اسپیس ایکس پروژه اینترنت ماهواره ای "استارلینک" را در سال ۲۰۱۵ با هدف فراهم کردن پوشش گسترده اینترنت شروع کرد.
این پروژه ایده اصلی ایلان ماسک، میلیاردر مشتاق فضاست. هدف آن فراهم کردن پوشش گسترده اینترنت با پرتاب هزاران ماهواره کوچک به مدار نزدیک زمین است؛ این پروژه می تواند انقلابی در دسترسی به اینترنت پرسرعت در سرتاسر جهان ایجاد نماید و با اتمام آن خیلی از افراد جهان می توانند با کمترین تأخیر و به سادگی به اینترنت دسترسی پیدا کنند.
شرکت فضایی اسپیس ایکس در آن زمان اعلام نموده بود که می خواهد با ارسال هزاران ماهواره به مدار زمین، اینترنت را در سرتاسر دنیا در دسترس قرار دهد. آنطور که در گزارش ها انتشار یافته بود، دسترسی به اینترنت استارلینک از راه دیش های ماهواره ای که انتظار می رود بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ دلار هزینه داشته باشد در دسترس افراد عادی قرار خواهد گرفت. نصب آنها به دانش فنی خاصی احتیاج ندارد و دیش به صورت خودکار جهت خویش را برپایه مجموعه ای از موتورهای نصب شده در زیر دیش تنظیم می کند.
مرکز ملی فضای مجازی هم در اسفندماه ۱۳۹۹، رویکرد خویش را در رابطه با منظومه های ماهواره ای اینطور مطرح کرده بود که اپراتورهای ماهواره ای ملزم به فعالیت طبق معاهدات بین المللی در حوزه فضایی و اصول و مقررات سازمان ملل و اتحادیه های تخصصی مربوطه هستند و باید قوانین و مقررات ملی کشورها را برای حفظ استقلال و حاکمیت دولت ها در حوزه ارتباطات و صیانت از گذرگاه های رسمی تبادل اطلاعات را به منظور پیشگیری از هرج و مرج و مقابله با جرایم سایبری رعایت نمایند.
در دولت گذشته هم در رابطه با اینترنت ماهواره ای گفته شده بود باید بپذیریم اینترنت ماهواره ای پدیده ای است که تمام کشورهای دنیا با آن مواجه می شوند و هدف اصلی منظومه های ماهواره ای اینست که بستر استفاده از اینترنت اشیا را در سرتاسر دنیا را فراهم نمایند چونکه خیلی از مناطق دورافتاده و یا مزارع در دنیا، نه از راه شبکه موبایل نه شبکه ثابت قابلیت پوشش دهی ندارند و اینترنت ماهواره ای برای مساعدت با چنین مشکلاتی راه اندازی شده و عصر جدیدی است.
همچنین گفته شده بود ما نباید از اینترنت ماهواره ای بترسیم، بلکه باید خودمان را آماده نماییم تا این فناوری هم فراگیر شود و برای آن اعتماد به نفس داشته باشیم و بدانیم اینترنت ماهواره ای اساسا برای ما تهدید نیست و ما از فرصت هایی که ایجاد شده، استفاده می نماییم.
اما پس از آن که اسپیس ایکس اعلام نمود اینترنت ماهواره ای بزودی سراسری می شود، بازار کلاهبرداری ها در رسانه های اجتماعی داغ شد. این در حالیست که به قول کارشناسان حوزه فناوری اطلاعات جهت استفاده از سرویس اینترنت ماهواره ای چند شرط وجود دارد، ابتدا باید تجهیزات اتصال به استارلینک را خریداری شود. اگر کشور ما اجازه نداشته باشد از این تجهیزات استفاده نماید، واردات این تجهیزات قاچاق حساب می شود که هم امکان دارد جرمی برای خرید و فروش و استفاده آن در داخل ایران در نظر گرفته شود و هم تعرفه اش از ۵۰۰ دلار اولیه بالاتر می رود.
زمانی که این تجهیزات وارد شد، جهت استفاده از سرویس و دریافت کیفیت مطلوب اینترنت ماهواره ای، آنتن باید همزمان به سه ماهواره وصل شده باشد. این ماهواره ها هنوز در فضای ایران و اطراف کشور به اندازه ای نیست که آنتن ها به هر جهت بچرخد تا به سرویس وصل شود. یک سایت برای ثبت نام این سرویس وجود دارد که به وب سرویسهای مکان محور گوگل وصل است و اسم هر کشور و شهرهای ایران هم در این فهرست وجود دارد.
خیلی ها به این فهرست استناد کردند که کل ایران را پوشش داده، اما این صحیح نیست؛ اگر هم بعضی نقاط ایران را پوشش دهد، دستگاه باید در جهت های مختلف باید به سه ماهواره وصل شود، ازاین رو اینطور نیست که با دسترسی به تجهیزات به سادگی به اینترنت وصل شوید.
نکته مهمی که وجود دارد اینست که سرویس متعلق به یک شرکت آمریکایی است و شاید همان زمان که کاربر بخواهد اشتراک بخرد، به سبب تحریم ها به کاربر ایرانی سرویس ندهد. اگر هم سرویس بدهد، طبق یک سری معاهده های بین المللی که ایران جزو آنهاست، وقتی مقرر است خدمات ماهواره ای در کشوری عرضه شود، باید از ایران مجوز بگیرد و به این گونه نیست که در مقابل دولت ایران بایستند و ماهواره هایشان را برای مردم ایران عرضه کنند.
بنابراین اینترنت ماهواره ای در ایران، اولا از نظر قیمتی برای کاربر خانگی نمی صرفد، دوم این که تجهیزات آن به صورت قاچاق وارد می شود و دسترسی به آن دشوار می باشد، اگر هم وارد شود باید دید آیا آن شرکت آمریکایی خودش به ایران سرویس می دهد یا نه چونکه لوکیشن این دستگاه ها قابل شناسایی و ردیابی است و اینطور نیست که به اسم یک کاربر ترکیه ای خرید شود و بتوان در ایران از آن استفاده کرد، باید دید آن شرکت چقدر محدودیت به وجود می آورد. مهم تر از همه این که کشور ما به این سرویس مجوز نخواهد داد، آن هم در شرایطی که طرح صیانتی تصویب می شود که جلوی آزادی کامل اینترنت را گرفت.
براساس این گزارش یکی از توافقات کشورهای عضو اتحادیه بین المللی مخابرات اینست که اگر هر شرکتی بخواهد در هر کشوری خدمات مخابراتی عرضه نماید، باید از رگولاتوری آن کشور مجوز دریافت کند، حتی اگر کشوری که با ما مشکل تحریم هم ندارد، مثلاً ترکیه که اینترنت ماهواره ای دارد، بخواهد در ایران خدمت رسانی کند، باید از سیستم قانون گذاری و رگولاتوری ایران مجوز بگیرد. ازاین رو هر کشوری که بخواهد به یک شرکت مخابراتی مجوز دهد، آن شرکت مخابراتی ملزم است بایدها و نبایدها، محدودیت ها، فیلترینگ هایی که آن کشور اعمال کرده را رعایت کند.
از سوی دیگر، اگر در ایران با شرکتهای اینترنت ماهواره ای به توافق برسیم که رگولاتوری ما را هم بپذیرند، باز هم بدین سبب که استارلینک یک شرکت آمریکایی است، شاید به سبب تحریم ها به ایران سرویس ندهد. امکان دارد شرکتهای اینترنت ماهواره ای چینی، روسی یا از کشورهای دیگر به ایران سرویس دهند، اما آنها کیفیت و پوشش دهی استارلینک را ندارند؛ بیشترین پوشش را هم اکنون استارلینک دارد که آمریکایی است و احیانا همانطور که به اپل و گوگل و بسیاری از شرکتهای دیگر اجازه عرضه خدمات تجاری اشان را به ایران نداده، به استارلینک هم اجازه نمی دهد.
پیش از این هم در اردیبهشت سالجاری شرکت اسپیس ایکس ایلان ماسک اعلام نمود خدمات ماهواره ای استارلینک در ۳۲ کشور قابل دسترس است. استارلینک اسکرین شاتی را در توییتر به اشتراک گذاشت که نقشه موجود بودن این سرویس را نشان می داد و بر مبنای آن، این خدمات در اغلب نقاط اروپا و آمریکای شمالی و همینطور بخشهایی از آمریکای جنوبی، استرالیا و نیوزیلند قابل دسترس است. سایر نقاط دنیا همچون کل آفریقا بعنوان "بزودی عرضه خواهد شد"، مشخص شده اند.
بر اساس گزارش وبسایت ورج، اسپیس ایکس ابتدا در ۲۵ کشور موجود بود و الان شمار کشورهایی که خدمات اینترنت ماهواره ای استارلینک برای آنها قابل دسترس است، به ۳۲ کشور بالا رفته است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب